این مقاله ضمن ارائه یک راهنمای مفید برای انجام بازرسی رادیویی شناور های می تواند مورد استفاده دریانوردان، افسران ایمنی، بازرسان دریایی قرار گیرد. بر اساس متن کنوانسیون سولاس تمام شناور های با تناز ناخالص بالای 300 به غیر از مواردی که در این کنواسیون بدان اشاره شده، باید الزامات مشروح آن را رعایت نمایند.
سیستم جهانی اعلان اضطرار و ایمنی دریایی (GMDSS) راه حلی یکپارچه برای ارتباطات متعارف و اضطراری، ارسال و دریافت اعلان های خطر و پیام های ایمنی دریانوردی بوده که برای ارتباط بین کشتی-خشکی، کشتی به کشتی مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور هماهنگی با توسعه روزافزون سیستم های الکترونیکی ناوبری، آیمو در آوریل 2008 طرحی برای بازنگری و نوسازی GMDSS، پیشنهاد کرد. با توسعه سریع بازار حمل و نقل دریایی، پیشرفت تکنولوژی ارتباطی کشتیها نیز در مقیاسی بزرگ، صورت گرفته است. بر این اساس، قابلیتهای تجهیزات ارتباطی فعلی در کشتیها به سختی میتواند با پیشرفت های این روزهای فناوری ایمنی ناوبری، هماهنگ باشد.
فرستنده(بیکن) رادیویی اضطراری نشان دهنده موقعیت (EPIRB)، دستگاهی است که عموماً برای ارسال سیگنال اضطراری در کشتی ها استفاده می شود. مقرره 14.1 کنوانسیون سولاس، تشریح می کند که تمامی تجهیزات الزامی GMDSS کشتی ها، از جمله ایپرب باید بر اساس استاندارد عملکردی متناسب (حداقل برابر با استاندارد عملکردی آیمو) طراحی، ساخته و نصب شوند.
کمیته فرعی ناوبری، ارتباطات رادیویی و جستجو و نجات (NCSR)، در نهمین اجلاس خود (21 تا 30 ژوئن 2022)، با در نظر گرفتن اصلاحات فصل چهارم سولاس، بخشنامه شماره COMSAR.1/Circ.32/Rev.1 در ارتباط با نوین سازی تجهیزات رادیویی (GMDSS) و هماهنگ کردن الزامات مربوط به آنها را تدوین نمود. در این مقاله فنی ویرایش دوم این دستورالعمل برای یکسان سازی الزامات رادیویی جدید کنوانسیون سولاس تشریح می گردد که از تاریخ اول ژانویه 2024 برای تمامی شناورهای مشمول کنوانسیون سولاس لازم الاجرا شده است