---

اصلاحیه سولاس 2024، که در فصل 105 کمیته ایمنی دریایی (MSC) به تصویب رسیده است و از ابتدای سال 2024 لازم الاجرا خواهد شد و شامل پاره ای تغییرات بر روی قوانین فصل های مختلف این کنوانسیون و کد های مرتبط است.

بر این اساس خلاصه ای از این تغییرات در این مقاله گردآوری شده و در ادامه بیان می گردد. سرفصل های این تغییرات به صورت زیر است:

1. عملیات ایمن مهاربندی شناورها
2. نوین سازی تجهیزات GMDSS
3. صحت و یکپارچگی آب بندی
4. در های ضد آب در کشتی های باری
5. جداساز خطا در سیستم های کشف آتش
6. تجهیزات ایمنی
7. ایمنی کشتی های مصرف کننده گاز طبیعی مایع به عنوان سوخت

عملیات ایمن مهاربندی شناورها

الزامات جدید سولاس به منظور بهبود در ایمنی مهاربندی شناور ها با معرفی قوانین جدیدی در خصوص انتخاب، جانمایی، بازرسی، نگهداری و جایگزینی تجهیزات مهاربندی و طناب ها یا کابل های آن، ایجاد گردیده است. بر این اساس مستندات لازم برای انتخاب، طراحی و جانمایی این تجهیزات باید تهیه و بر روی شناور نگهداری شود.

این نیازمندی های جدید در فصل II-1 سولاس مقرره 3-8 در ارتباط با تجهیزات مهاربندی و یدکی کشی بیان می گردد و شامل راهنما ها و آئین نامه های زیر می باشد:

1. Guidelines on the design of mooring arrangements and the selection of appropriate mooring equipment and fittings for safe mooring” (MSC.1/Circ. 1619)
2. “Guidelines for inspection and maintenance of mooring equipment including lines” (MSC.1/Circ.1620)
3. “Revised guidance on shipboard towing and mooring equipment” (MSC.1/Circ. 1175/Rev.1)

الزامات طراحی بر اساس مقرره مذکور، به شناورهای باری و مسافربری که در یا بعد از اول ژانویه 2024 ساخته می شوند و تناژ ناخالص بالای 3000 دارند، اعمال می گردد. همچنین این مقررات برای شناور های با تناژ ناخالص 3000 و کمتر در صورتی که امکان پذیر باشد، باید اجرا شود.

به علاوه، تمام نیازمندیهای مربوط به نگهداری و بازرسی برای کلیه شناور های مشمول سولاس، لازم الاجرا خواهد بود.

نوین سازی تجهیزات GMDSS

با توجه به پیشرفت های فناوری در سالهای اخیر، الزامات مربوط به تجهیزات رادیویی در کنوانسیون سولاس ، نوین سازی گردیده اند. این اصلاحات شامل الزامات عمومی بیشتر، مستقل شدن تأمین کننده های خدمات مشخص رادیویی و حذف قوانین مرتبط با تجهیزات منسوخ شده، خواهد بود. علاوه بر این، مقررات مربوط به تجهیزات ارتباطی از فصل سه (مربوط به تجهیزات ایمنی) به فصل چهارم سولاس (مربوط به تجهیزات رادیویی) منتقل می گردد.

تعاریف مربوط به محدوده های رادیویی شامل A-1 تا A-4 نیز اصلاح شده اند تا مناطق جغرافیایی تحت پوشش انواع سرویس های ماهواره ای که می توانند گستره های متفاوتی داشته باشند، به درستی منعکس گردد.

از زمانی که آیمو، قوانین مربوط به سیستم های جهانی ارتباطی را در سال 1988 تصویب کرد، اینمارست تنها تأمین کننده مورد تأیید این سازمان در ارتباطات ماهواره ای GMDSS بود. در سال 2018، آیمو سرویس دهنده دیگری با نام ایریدیوم (Iridium) را نیز پذیرفته و با به روزرسانی سولاس (ویرایش 2020) و اصلاح عبارت به مفهومی عام تر تحت عنوان «خدمات شناسائی شده ماهواره ای سیار»، به این نکته اشاره کرده است.

این اصلاحات به طریق مشابه بر روی کدهایی مانند کد شناورهای تندرو (HSC Code)، کد شناورهای ویژه (SPS Code) و کد واحد های حفاری فراساحل سیار (MODU Code) نیز اعمال می گردد.

ویرایش جدید کنوانسیون و کد های اصلاح شده، از اول ژانویه 2024 لازم الاجرا خواهند بود. همچنین با توجه به تغییرات کنوانسیون، فرمت گواهینامه های مرتبط نیز تغییراتی داشته که البته پیرو تفسیر یکسان منتشر شده آیمو، نیازی به صدور مجدد گواهینامه های موجود بر روی شناور ها (به دلیل تغییرات صورت گرفته بر روی فصول سه و چهار سولاس)، تا زمان سر رسید آنها نخواهد بود.

صحت و یکپارچگی آب بندی

بر اساس مصوبات خروجی کمیته در اجلاس 105 آن، اصلاحیه هایی بر روی مفاد فصل II-1 سولاس اعمال گردیده است. این اصلاحیه ها به منظور اطمینان از الزامات مرتبط با صحت و یکپارچگی آب بندی مندرج در بخش های  B-2 تا B-4 بوده و حاوی مفهوم تعادل در حالت آسیب دیده بر اساس بخش های B و B-1، خواهد بود.

 این اصلاحیه ها مسائل مربوط به مغروق شدن تدریجی، شیرآلات منصوب بر روی دیواره ی تصادم و  ملاحظات مربوط به در های آب بند، را دسته بندی می کند.

در واقع این تغییرات بر اساس نتایج تجربی آن چیزی است که در به روز رسانی سال 2009 سولاس معرفی شده بود. (روش تعادل در حالت آسیب دیده محتمل ). در آن روش احتمال نجات یافتن یک کشتی در زمان وقوع آسیب، با توجه به شدت و محل آن، ارزیابی می شود.

روش محتمل، امکان درک واقع گرایانه تری از شرایط یک کشتی در حالت آسیب دیده را ایجاد می کند و اجازه طراحی آزادانه تر را به مهندسان خواهد داد. به عنوان مثال، در محل قرار گیری دیواره های آب بند به طراح آزادی عمل بیشتری می دهد.

این اصلاحیه به تمامی کشتی های باری و مسافربری که در یا بعد از اول ژانویه 2024 ساخته شده اند، اعمال می گردد و هیچ الزام جدیدی برای کشتی های در حال خدمت ندارد.

درهای آب بند در کشتی های باری

در پی تصویب الزامات مربوط به درهای آب بند در الحاقیه اول مارپل، تغییراتی مشابه به صورت یکسان و همزمان در دیگر اسناد آیمو شامل کنوانسیون خط شاهین، کد بین المللی حمل بار شیمیایی به صورت فله (IBC Code)، کد بین المللی حمل گازهای شیمیایی (IGC Code) و کنوانسیون سولاس نیز منعکس خواهد گردید.  

این اصلاحیه در خصوص نوع در آب بند (ریلی یا لولادار) و الزامات فنی و عملیاتی آنها صحبت می کند.

سر رسید لازم الاجرا شدن این اصلاحیه در کنوانسیون خط شاهین، کد IBC از اول ژانویه 2024 بوده و در مورد الحاقیه اول مارپل و کد IGC با شش ماه تأخیر از اول جولای 2024 اعمال می گردد.

بر اساس این اصلاحیه، آبخور نهایی یک شناور پس از مغروق شدن نباید بالاتر از پایین ترین لبه هر گونه بازشوی فضاهایی که به تدریج مغروق می شوند (بر اساس فرضیات طراحی)، باشد.

اگر چه بر اساس متن اصلاح شده، در حالات زیر آبخور نهایی می تواند از پایین ترین لبه مذکور بالاتر باشد:

1. در های آب بند مورد نظر این قانون از نوع باز شونده کشویی کنترل از راه دور باشند.
2. درهای آب بند شامل درهای دسترسی آب بند لولا دار از نوع سریع بسته شونده یا یک مرحله ای بسته شونده با حداقل دو نمایش دهنده وضعیت باز یا بسته بودن آن، یکی در پل فرماندهی و دیگری به صورت محلی بوده و به صورت طبیعی و نرمال در هنگام دریانوردی بسته باشند.
3. درهای آب بند شامل درهای آب بند لولا دار باشند که همواره در هنگام دریانوردی بسته باشند.

این اصلاحیه از اول ژانویه 2024 همزمان با اصلاحیه ی مشابه در کنوانسیون خط شاهین لازم الاجرا خواهد بود.

جداساز خطا در سیستم های کشف آتش

بر اساس الزامات جدید سیستم های کشف آتش در ارتباط با جداساز های اتصال کوتاه، نصب این تجهیز بر روی هر حسگر کشف آتش به صورت مجزا و برای کشتی های باری و حسگر های نصب شده در بالکن کشتی های مسافربری، اجباری نیست. برای کشتی های باری یک عدد جداساز اتصال کوتاه در هر عرشه می تواند مورد قبول باشد.

اصلاحیه بر روی فصل نهم کد FSS از اول ژانویه 2024 لازم الاجرا خواهد بود.

تجهیزات ایمنی

اصلاحات متعددی بر روی فصل سوم سولاس و مفاد مرتبط در کد LSA به صورت زیر به تصویب رسید:

1. تجهیزات به آب اندازی برای قایق های جدید جستجو و نجات کمتر از 700 کیلوگرم، نیازی به نیروی مکانیکی نخواهند داشت، اما عملیات به آب اندازی آن باید تنها توسط یک نفر و بدون کمک انجام شود.
2. قایق های نجات سقوط آزاد نیازی به انجام تست به آب اندازی در شرایط حرکت کشتی رو به جلو و با سرعت 5 گره در آب آرام نخواهند داشت و همچنین هیج بار دینامیکی اضافه ای نیز بر روی تجهیزات به اندازی نباید وارد شود.
3. قایق های نجات دارای دو عدد موتور جداگانه نیازی به نگهداری پاروی شناور نخواهند داشت.

این اصلاحیه ها به تمام کشتی های باری و مسافربری از اول ژانویه 2024 اعمال خواهد شد، گرچه در خصوص الزامات مربوط به تست های تجهیزات به آب اندازی قایق نجات سقوط آزاد، به دولتها توصیه می شود که این موارد را زودتر از موعد اجرایی کنند.

کشتی های که از گاز طبیعی به عنوان سوخت استفاده می کنند

این اصلاحیه بر اساس کد بین المللی ایمنی کشتی ها برای آن دسته از شناورهایی که از گاز طبیعی مایع یا از سوخت های با نقطه اشتعال (فلاش پوینت) پایین بر مبنای تعاریف کد IGF، استفاده می کنند و تجربیات استفاده کنندگان از ابتدای لازم الاجرا شدن کد در سال 2017 به دست آمده است. در نتیجه، تغییراتی بر مبنای فهرست زیر بر روی مفاد کد اعمال خواهد شد:

1. دهلیزها (Cofferdams) برای حفاظت در برابر آتش (فصل 6.7(
2. خطوط ایمن توزیع سوخت در خارج از فضای ماشین آلات (فصل 9)
3. حفاظت در برابر آتش در مرز بین فضاهای دارای سوخت و دیگر فضاها (فصل 11)
4. سیستم ثابت اطفای حریق در فضاهای آماده سازی سوخت گاز مایع (فصل 11)

---