پایین ترین میزان قراردادهای ساخت نفتکش نسبت به سالهای گذشته: ۱.۶ میلیون تن در شش ماهه اول سال ۲۰۲۲
با توجه به آمار های رسمی موجود، در بازه زمانی سالهای 1996 تا 2021، و اطلاعات موجود در خصوص قرارداد های ساخت نفتکش ها در بازه های 6 ماهه مربوط به هر سال، در نیمه اول 1999 با مجموع قرارداد ساخت سه میلیون تن (DWT) نفتکش، کم رونق ترین بازه در طول این سال ها بود. با این وجود، در نیمه اول سال 2022، با مجموع قرارداد ساخت نفتکش ها تنها به میزان 1.6 میلیون تن، این مقدار نزدیک به نصف کمترین میزان در سالهای قبل رسید. این در حالی است که نرخ حمل و نقل دریایی بهبود یافته و بازار نسبت به گذشته واکنش بهتری از خود نشان می داد. در نتیجه این رکود، نسبت ثبت سفارش کشتی ها به حجم ناوگان به 5.1 درصد برای نفتکشهای حمل نفت خام و فرآورده های نفتی، کاهش یافته است، و این شاخص کمترین حد آن از سال 1996 تا کنون بوده است.
نیلز راسموسن، تحلیلگر ارشد کشتیرانی در بیمکو میگوید: « در نیمه اول سال 2022 تنها برای ساخت 23 نفتکش قرارداد بسته شده است که از این میان 4 قرار داد مربوط به نفتکش حمل نفت خام و 19 قرارداد دیگر مربوط به نفتکشهای حمل فرآورده نفتی بوده است.»
احتمالا رسیدن قیمت شناورهای نوساز به بالاترین مقدار خود از سال 2008 و افزایش 25 تا 42 درصدی قیمتها از نوامبر 2020 مالکان را دلسرد کرده باشد و ممکن است بسیاری از آنها منتظر کاهش قیمت ها باشند. عدم اطمینان در مورد انتخاب سوخت نیز میتواند از دلایل به تعویق افتادن برخی از سفارشات باشد. تا کنون سوخت جایگزین محبوب در سفارشات، گاز مایع یا همان LNG بوده است، اما این احتمال وجود دارد که -بخصوص در بخش کانتینر- متانول محبوبیت بیشتری پیدا کند.
راسموسن میگوید: « بهنظر میرسد در سالهای آتی شاهد کاهش حجم ناوگان نفتکشهای نفت خام و نفتکشهای حمل فرآورده نفتی باشیم، مگر اینکه قراردادهای ساخت افزایش یابند».
در صورت عدم افزایش قرارداد های ساخت، این کاهش حجم ناوگان اجتناب ناپذیر به نظر می رسد زیرا طبق آمار های موجود 6 تا 7 % ظرفیت نفتکشهای نفت خام و فرآورده های نفتی بالای 20 سال و 20 تا 21% بین 15 تا 19 سال عمر دارند، از سوی دیگر اوراق کردن سالانه هم معمولاً به حدود 3% ظرفیت ناوگان میرسد که این مقدار فراتر از مقادیر برنامهریزی شده است.»
با این حال پیش بینی می شود که آینده خوبی برای قراردادهای بیشتر نفتکشها در کوتاهمدت تا میانمدت وجود داشته باشد، زیرا که هنوز تقاضای جهانی نفت پس از کووید کاملا به حالت عادی برنگشته است و به دلیل اعمال تحریم اتحادیه اروپا بر نفت و فرآوردههای نفتی روسیه، انتظار میرود سال 2023 میزان تناژ جابجایی مواد نفتی افزایش یابد.
در بلندمدت، چشمانداز تقاضا کمی مبهمتر است زیرا آژانس بینالمللی انرژی پیشبینی میکند که تقاضای نفت میتواند بین اواسط دهه ۲۰۲۰ و اواسط دهه ۲۰۳۰ به اوج خود برسد. با این حال، بویژه به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، ناوگان در نهایت باید نوسازی شود. بنابراین قراردادها در سالهای آینده افزایش خواهند یافت.
منبع:
- https://www.hellenicshippingnews.com