بر اساس مقرره 26.1 الحاقیه ششم کنوانسیون مارپل، هر کشتی با ظرفیت ناخالص 400 و بالاتر، مشروط به مفاد فصل 4 همین الحاقیه، باید دارای طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (SEEMP) باشد. هدف از بخش اول سیمپ ایجاد مکانیزمی برای یک شرکت و/یا یک کشتی به منظور بهبود بازدهی انرژی و کاهش میزان تولید کربن ناشی از عملیات های آن، است. لذا ترجیح بر این است که با توجه به اینکه هیچ دو شرکت کشتی رانی شبیه هم نیستند و عملیات های کشتی های مختلف نیز متفاوتند، این بخش از سیمپ با توجه به خط مشی مدیریتی هر شرکت و به صورت یکتا تهیه و پیاده سازی شود.
مقرره 26.2 الحاقیه ششم مارپل تصریح میکند که « در مدرک سیمپ کشتیهای با ظرفیت ناخالص 5000 و بالاتر، باید به روشی برای جمعآوری دادههای مورد نیاز مقررات 27.1 اشاره شده و نهایتا، داده های جمع آوری شده به دولت صاحب پرچم گزارش شود.» این روشها و فرآیند ها در بخش دوم سیمپ و در قسمت « طرح جمعآوری دادههای مصرف سوخت کشتی» آن (که از این پس «طرح جمعآوری داده یا DCS» نامیده میشود) تصریح می گردند.
بر اساس مقرره 26.3.1 الحاقیه ششم مارپل برخی انواع کشتی خاص با ظرفیت ناخالص 5000 و بالاتر از ابتدای سال 2023 میلادی باید بخش سومی به طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (سیمپ) اضافه کنند. این طرح باید شامل موارد زیر باشد:
1. روش محاسباتی CII اکتسابی سالیانه و فرآیند های گزارش آن به دولت صاحب پرچم
2. مقدار CII مورد نیاز برای سه سال آینده که مطابق با مقرره 28 این الحاقیه تعیین و درج می گردد.
3. یک طرح مدون اجرایی برای نحوه دستیابی به مقدار CII مورد نیاز برای سه سال آینده.
4. تعیین فرآیند(های) خود ارزیابی و بهبود مستمر این طرح
در این مقاله به توضیح مختصری بر الزامات محدود کننده انتشار ناکس از موتورهای دیزل دریایی پرداخته شده و رده های انتشار سه گانه به صورت خلاصه مورد بررسی قرار داده می شود.
بر اساس مقرره 18 الحاقیه ششم کنوانسیون مارپل، تمام کشتی های با تناز ناخالص 400 و بیشتر که سوخت مصرفی (برای سوختن در ماشین آلات درونسوز) دریافت می کنند، باید اطلاعات مربوط به تحویل این مواد را در مدرکی تحت نام « رسید تحویل سوخت» بر روی شناور حداقل برای مدت 3 سال، نگهداری کنند. در این مقاله به توضیح مختصری در خصوص این مدرک و داده های الزامی در آن می پردازیم.
79 امین فصل اجلاس کمیته حفاظت از محیط زیست از 12 تا 16 دسامبر 2022 به صورت هیبریدی برگزار گردید. این مقاله حاوی خلاصه ای از مصوبات خروجی این کمیته برای خوانندگان محترم مرین تاپیکس، آماده شده است.
یکی از اقدامات معمول شناور ها، تحویل پسماند های روغن (Sludge) و فاضلاب (Sewage) به تسهیلات دریافت کننده (reception facilities) آنهاست.
در این راستا، برای هر کدام از پسماندها و فاضلاب، اتصال تخلیه استانداردی وجود دارد. این مقاله به ذکر مشخصات و الزامات این اتصالات بر اساس قوانین و مقررات کنوانسیون مارپل می پردازد.
در این مقاله به فهرستی از قوانین مصوب کمیته های MSC (اجلاس 105 و 106) و MEPC (اجلاس 78 و 79) در حوزه اسناد لازم الاجرا و غیر الزام آور، اشاره گردیده است.
مطابق با مقرره 12 الحاقیه اول کنوانسیون مارپل، کشتی های با ظرفیت ناخالص 400 و بیشتر موظفند که به مخزن یا مخازنی با ظرفیت کافی برای نگهداری پسماند روغن، مجهز شوند. ظرفیت مخزن نیز با شاخصه هایی مانند نوع ماشین آلات و مدت سفر محاسبه می گردد. در این مقاله، به بررسی اجمالی الزامات این موضوع می پردازیم.
گواهینامه EIAPP که مخفف عبارت Engine International Air Pollution Prevention Certificate است، به طور خاص به موضوع انتشار گازهای اکسید نیتروژن (NOx) در موتورهای دیزل دریایی می پردازد. انتشار ناکس شامل انتشار کلی اکسید های نیتروژن است که محاسبه آن بر اساس انتشار وزنی NO2 می باشد و بر اساس مفاد کد ناکس (NOx Technical Code)، با استفاده از چرخه های تست (Test Cycles) و روشهای اندازه گیری تعیین شده در آن، اندازه گیری می گردد. گواهینامه EIAPP نشان دهنده ی انطباق موتور کشتی با استاندارد های سختگیرانه ی زیست محیطی بوده و نتیجه آن بالا بردن کیفیت هوا است.