حمل و نقل محموله های فله در کشتی ها به صورت بالقوه می تواند منجر به ایجاد خطرات جدی برای خدمه و شناور شود، بنابراین باید برای پیشگیری از وقوع این خطرات، حمل و نقل این نوع بارها باید با دقت مدیریت شود. این خطرات می تواند شامل کاهش پایداری کشتی (و حتی واژگون شدن) به دلیل مایع شدن محموله، آتش سوزی یا انفجار به دلیل خطرات شیمیایی، آسیب به سازه کشتی به دلیل روش های بارگیری نادرست، باشد. تیم مارین سنتر، در این مقاله به مروری بر روش و الزامات "اظهارنامه چگالی بارهای فله جامد (Solid Bulk Cargo Density Declaration)" می پردازد.
ترتیبات یدک کشی اضطراری (Emergency Towing Arrangement) باید به گونه ای طراحی شود که عملیات نجات و یدک کشی تانکرها منجر به کاهش خطر آلودگی زیست محیطی آنها در شرایط اضطراری گردد. این تجهیزات و جانمایی آنها باید در تمامی شرایط به گونه ای در نظر گرفته شوند که در غیاب خدمه اصلی کشتی مورد نظر، اتصال به کشتی یدک کننده آسان باشد.
بر اساس مقرره 18 الحاقیه ششم کنوانسیون مارپل، تمام کشتی های با تناز ناخالص 400 و بیشتر که سوخت مصرفی (برای سوختن در ماشین آلات درونسوز) دریافت می کنند، باید اطلاعات مربوط به تحویل این مواد را در مدرکی تحت نام « رسید تحویل سوخت» بر روی شناور حداقل برای مدت 3 سال، نگهداری کنند. در این مقاله به توضیح مختصری در خصوص این مدرک و داده های الزامی در آن می پردازیم.
پیروی مصوبات خروجی اجلاس 106 ام کمیته ایمنی دریانوردی که در نوامبر 2023 در لندن برگزار گردید، فصل جدید 15 سولاس با عنوان «اقدامات ایمنی برای کشتی های حامل پرسنل صنعتی»، به این کنوانسیون افزوده شده و بر این اساس از یکم جولای 2024 لازم الاجرا خواهد گردید.
در این مقاله به توضیح مختصری بر الزامات محدود کننده انتشار ناکس از موتورهای دیزل دریایی پرداخته شده و رده های انتشار سه گانه به صورت خلاصه مورد بررسی قرار داده می شود.
یکصد و ششمین جلسه کمیته ایمنی دریایی از 2 تا 11 نوامبر 2022 به ریاست خانم مایت مدینه (ایالات متحده آمریکا) برگزار شد. نایب رئیس کمیته، آقای تئوفیلوس موزاس (یونان) نیز در این اجلاس حضور داشت. خلاصه ای از نتایج نشست در رابطه با اسناد لازم الاجرای تصویب شده، در این مقاله ذکر شده است.
بر اساس مقرره 26.3.1 الحاقیه ششم مارپل برخی انواع کشتی خاص با ظرفیت ناخالص 5000 و بالاتر از ابتدای سال 2023 میلادی باید بخش سومی به طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (سیمپ) اضافه کنند. این طرح باید شامل موارد زیر باشد: 1. روش محاسباتی CII اکتسابی سالیانه و فرآیند های گزارش آن به دولت صاحب پرچم 2. مقدار CII مورد نیاز برای سه سال آینده که مطابق با مقرره 28 این الحاقیه تعیین و درج می گردد. 3. یک طرح مدون اجرایی برای نحوه دستیابی به مقدار CII مورد نیاز برای سه سال آینده. 4. تعیین فرآیند(های) خود ارزیابی و بهبود مستمر این طرح
مقرره 26.2 الحاقیه ششم مارپل تصریح میکند که « در مدرک سیمپ کشتیهای با ظرفیت ناخالص 5000 و بالاتر، باید به روشی برای جمعآوری دادههای مورد نیاز مقررات 27.1 اشاره شده و نهایتا، داده های جمع آوری شده به دولت صاحب پرچم گزارش شود.» این روشها و فرآیند ها در بخش دوم سیمپ و در قسمت « طرح جمعآوری دادههای مصرف سوخت کشتی» آن (که از این پس «طرح جمعآوری داده یا DCS» نامیده میشود) تصریح می گردند.
بر اساس مقرره 26.1 الحاقیه ششم کنوانسیون مارپل، هر کشتی با ظرفیت ناخالص 400 و بالاتر، مشروط به مفاد فصل 4 همین الحاقیه، باید دارای طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (SEEMP) باشد. هدف از بخش اول سیمپ ایجاد مکانیزمی برای یک شرکت و/یا یک کشتی به منظور بهبود بازدهی انرژی و کاهش میزان تولید کربن ناشی از عملیات های آن، است. لذا ترجیح بر این است که با توجه به اینکه هیچ دو شرکت کشتی رانی شبیه هم نیستند و عملیات های کشتی های مختلف نیز متفاوتند، این بخش از سیمپ با توجه به خط مشی مدیریتی هر شرکت و به صورت یکتا تهیه و پیاده سازی شود.